در زمان ما، "حقوق" یک مفهوم عمومی پذیرفته شده و بدون ابهام است، که توسط اکثر کارمندان دریافت می شود: هم کارمندان دولت و هم سازمان های خصوصی که در کارمندان هستند. تنها بخش کوچکی از اجراکنندگان، معمولاً با مهارت‌ها/دانش منحصربه‌فرد و غیرقابل جایگزینی، نه دستمزد، بلکه دستمزد یک‌بار دریافت می‌کنند که ارزش آن ثابت نیست و به صورت فردی مذاکره می‌شود.
حقوق
اصل دستمزد، یعنی پرداخت پول برای کار انجام شده، حتی قبل از دوران ما نیز به این شکل وجود داشت. فقط انواع پاداش ها تغییر کرد، به عنوان مثال، کارفرمایان می توانستند به جای پول، با منابع ارزشمند و سایر مزایای مادی پرداخت کنند. بنابراین، در 550-450 قبل از میلاد، در کتاب عزرا (סֵפֶר עֶזְרָא) یکی از روش های پرداخت غیر معمول (برای زمان ما) شرح داده شده است: نمک خوراکی. تولید آن کاملاً توسط دولت کنترل می شد و افراد به طور مرتب "نمک دربار سلطنتی" دریافت می کردند.
سدیم کلرید یکی از با ارزش ترین منابع برای قرن ها بوده است و سنت پرداخت با نمک در کشورهای اروپایی و عمدتاً در روم باستان رواج داشت. به لژیونرها نمک خوراکی داده می شد که نام آن در لاتین sal نوشته می شود. از این رو این روایت به وجود آمد که کلمه "سرباز" (سرباز) از عبارت "نمک بده" (سال دره) آمده است. در هر کشور، آن را به روش خود، اما همخوان با نام اصلی لاتین خوانده می شد: در فرانسه - salaire، در اسپانیا - salario، و در بریتانیا - حقوق.
علیرغم این واقعیت که به همه لژیونرها (و همچنین بسیاری از کارمندان دولتی) در روم باستان نمک خوراکی داده می شد، دستمزد هفتگی/ماهانه رایج نبود. به عنوان یک قاعده، کارمند در همان روز پاداش دریافت می کرد - بسته به زمان و حجم کار. متداول ترین در اروپا دستمزد ساعتی، روزانه و تکه ای و - تا قرن های 18-19 بود.
انقلاب صنعتی وضعیت را تغییر داد، زمانی که شرکت های بزرگ با هزاران کارمند شروع به ظهور کردند. حقوق آنها استاندارد شده بود و هنوز به عنوان دستمزد بیان می شود، مبلغ ثابتی که کارگر در هفته یا ماهانه دریافت می کند. در نیمه دوم قرن بیستم، پاداش، پاداش، کمک هزینه و مزایا به عنوان مشوق به حقوق اضافه شد. این سیستم هنوز در حال بهبود است و در شرکت های خصوصی و دولتی مختلف به طور قابل توجهی متفاوت است.
حقایق جالب
- سفیران حسن نیت سازمان ملل کمترین حقوق را در جهان دارند. آنها برای وظایف حرفه ای خود داوطلب می شوند و سالانه فقط 1 دلار دریافت می کنند.
- رئیس جمهور سنگاپور در حال حاضر بالاترین حقوق را دریافت می کند. طبق داده های غیر رسمی، او سالانه حدود 1500000 SGD دریافت می کند.
- اگر در مورد بالاترین میانگین حقوق (در بین جمعیت) صحبت کنیم، نروژ جایگاه پیشرو در جهان را به خود اختصاص می دهد. در اینجا، متوسط درآمد ماهانه 5000 دلار است.
- تقاضای افزایش دستمزد همیشه ایده خوبی نیست. این را توماس ادیسون ثابت کرد که در پاسخ به خواسته‌های کارگرانش، کار آنها را به طور کامل با معرفی فناوری‌های جدید جایگزین کرد.
- هنری فورد، بنیانگذار شرکت خودروسازی فورد، در یازدهمین سالگرد کارخانه خود، دستمزد همه کارمندان را دو برابر کرد.
- استیو جابز، مالک مشهور اپل، رسماً در سمت خود سالانه 1 دلار دستمزد می گرفت. اما این باعث نشد که او هر سال 70 میلیون دلار پاداش از هیئت مدیره دریافت کند.
- در ژاپن، اگر یک کارمند بتواند در خانه کار خود را انجام دهد، می تواند انتظار افزایش حقوق قابل توجهی داشته باشد. کارفرما نیز منتفع می شود که بنابراین در تجهیز و اجاره فضای اداری صرفه جویی می کند.
در هر کشور، دستمزدها به صورت متفاوتی پرداخت می‌شود: به صورت مبلغ ثابت، با پاداش، کمک هزینه، کسر، یا بدون آن. فرکانس پرداخت ها نیز متفاوت است، اگر در ایالات متحده دستمزد هفتگی رایج ترین است، در کشورهای CIS مرسوم است که یک بار در ماه پرداخت ها انجام شود. اما این را می توان با یک سیستم پاداش جبران کرد، زمانی که حقوق اساساً 2 بار در ماه پرداخت می شود: به صورت پاداش، و سپس به صورت حقوق باقی مانده.
